ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ: η ανοικτή πληγή

ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΑΝ;
ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕΣ;


1619 θύματα των Τούρκων.
1619 ψυχές που δε γνωρίζουμε τι απέγιναν.
1619 Άνθρωποι που αγνοούνται.
1619 ΆΝΡΘΩΠΟΙ!

ΤΟΥΡΚΕ ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΑΝ; ΤΟΥΡΚΕ ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕΣ;

Όσο υπάρχουμε σε αυτό τον τόπο, με τα χαρακτηριστικά που έχουμε ως Άνθρωποι, ξέροντας ότι η πληγή αυτή συσσωρεύει αβάστακτο πόνο και δεν έχει κλείσει, επιζητούμε, απαιτούμε και θέλουμε δικαίωση.

Τι απέγιναν 1619 ψυχές; Τι μπορεί να έπαθαν στα χέρια των Τούρκων; Βάρβαροι και αδίστακτοι κατακτητές, τι τους κάνατε;

Ο πόνος βαρύς και αβάστακτος για όλους μας, πόσο μάλλον για τους ανθρώπους που άφησαν πίσω τους. Πόσο μάλλον για τις μάνες που ξημεροβραδιάζονται στο οδόφραγμα με τη φωτογραφία των παιδιών και των συζύγων στο χέρι, καρτερώντας. Πόσο μάλλον για το κλαμμένο παιδί με τη φωτογραφία των γονιών του στο χέρι, καρτερώντας. Πόσο μάλλον για την Κύπρο μας που έχασε τέτοιους λεβέντες, τέτοια παλληκάρια. Περιμένουμε, υπομένουμε, καρτερούμε να μάθουμε. Να μας πουν τι έγιναν και πού μπορεί να βρίσκονται.

“Ντρέπομαι που ξέρω ότι η ζωή μου θα συνεχίσει χωρίς τη δική σου επιστροφή ή δικαίωση. Οι ηγέτες μου θα κοιμηθούν ήσυχοι ότι έπραξαν το σωστό ή θα σε χρησιμοποιήσουν για μερικά ακόμη χρόνια σαν δόκανο στο κυνήγι ψηφοφόρων ή εντυπώσεων. Εσύ θα έχεις γεννηθεί μόνο για όσους σου είχαν σφίξει κάποτε το χέρι και μόνο εάν οι γονείς σου ζουν ακόμα η αναφορά στο όνομά σου θα συνοδεύεται από αναφιλητά. Όταν δε ο Θεός αποφασίσει να τους απαλλάξει από το μαρτύριο, τότε θα χαθούν και τα τελευταία δάκρια που σου ανήκουν. Η φωτογραφία σου θα ξεθωριάσει και θα χαθείς, χωρίς κανένας ποτέ να μάθει τι ψέλλισες πριν φύγεις, χωρίς κανένα καντήλι να κάψει το φιτιλάκι του για σένα. Μόνο τα βιβλία ιστορίας θα σε αναφέρουν ως «τον αγνοούμενο της Κύπρου», και κάποιοι μαθητές θα βρίζουν τους φονιάδες σου, γιατί με τις πράξεις τους, τους δυσκόλεψαν στις τελικές εξετάσεις…” τα τραγικά λόγια της Μάρω Σιδέρη σε επιστολή της στον Κύπριο αγνοούμενο.

1. ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ

Στις 23 Σεπτεμβρίου επέστρεψαν οι πρώτοι αιχμάλωτοι που αφέθηκαν ελεύθεροι από τις τουρκικές φυλακές και αμέσως κατέθεσαν πως δεκάδες συγκρατούμενοι τους βρίσκονταν στις ίδιες φυλακές με εκείνους. Οι καταγγελίες τους για τα όσα διαπράχθησαν εις βάρος τους ήταν συγκλονιστικές. Είχαν υποστεί τα πάνδεινα από τους βάρβαρους εχθρους: ταπεινώσεις, ξυλοδαρμούς, καταναγκαστικά έργα. Επί αρκετές εβδομάδες οι Τούρκοι τούς περίφεραν σε πόλεις και χωριά της Ανατολίας, ως «τρόπαιο»της νίκης τους, ενώ ο όχλος απειλούσε να τους επιτεθεί και να τους χτυπήσει άγρια.

Ακολουθούν μαρτυρίες από αξιωματικούς που επέστρεψαν:

>λοχαγός της Εθνικής Φρουράς: «Αιχμαλωτίστηκα στον Άγιο Γεώργιο Κυρήνειας, τη Δευτέρα 22 Ιουλίου. Μας μετέφεραν στον θύλακα, συνολικά 153 άτομα. Στη συνέχεια, μας πήγαν σε ένα καράβι και μας έριξαν στο αμπάρι χέρια, πόδια, μάτια δεμένα. Μας χτυπούσαν συνεχώς, καθ' όλο το εικοσιτετράωρο, φτάσαμε σε κάποια φυλακή της Τουρκίας 385 αιχμάλωτοι . Εκεί μας έκλεισαν σε κατασκότεινα κελιά. Μας έβγαζαν στην αυλή να πάρουμε αέρα κάθε 10 ημέρες. Αν κάποιος ζητούσε γιατρό, η συνταγή ήταν το γρονθοκόπημα. Η ζωή μας ήταν ανυπόφορη».

>Κύπριος καταδρομέας: «Αιχμαλωτίστηκα στην Κυρήνεια. Πρόλαβα και μπήκα σε κάποιο σπίτι, άλλαξα τη στολή μου με πολιτικά. Έτσι συνελήφθηκα ως πολίτης, όχι ως λοκατζής. Τους λοκατζήδες τους εκτελούσαν επί τόπου. Μας έριξαν σε ένα καράβι και μας μετέφεραν στις φυλακές Αδάνων. Έπειτα από ένα μήνα, μας πήγαν σιδηροδρομικώς στις φυλακές Αμάσειας. Καθ' οδόν, σε κάποια πόλη, οι κάτοικοι που έμαθαν πως θα περνούσαμε από εκεί, μας επιτέθηκαν με χασαπομάχαιρα και σίδερα για να μας δολοφονήσουν. Οι στρατιώτες που μας συνόδευαν όρμησαν εναντίον τους και με πολύ κόπο κατάφεραν να τους απωθήσουν».

>Πολίτης, από το Κάρμι Κuρήνειας: «Μας μετέφεραν στη Μερσίνα, έπειτα στα Άδανα. Ήμασταν περίπου 450 άτομα. Πριν επιβιβαστούμε στο τρένο, στρατιώτες και αστυνομικοί μας χτυπούσαν με κλωτσιές και με τους υποκόπανους των όπλων τους. Σε κάθε σταθμό όπου σταματούσε το τρένο, οι κάτοικοι μας έφτυναν, μάς έβριζαν και μας απειλούσαν πως &α μας κόψουν τον λαιμό. Σε μία περίπτωση, το αφιονισμένο πλήθος όρμισε εναντίον μας. Με τα πολλά, φτάσαμε στην πόλη της Αμάσειας».

Σύμφωνα με μαρτυρίες από άτομα που επέστρεψαν, η πορεία των αγνοουμένων εντός της τουρκικής επικράτειας οδηγείτο σε δύο γενικές κατευθύνσεις. Μια ομάδα κατευθύνθηκε προς την δύση (από την Κυρήνεια στη Μερσίνα, στα Αδανα, στο Τοκάτ και στο Ντενιζλί) και μια άλλη προς την ανατολή (από την Κυρήνεια στη Μερσίνα, στα Άδανα, στο Καχραμάν Μαράς, στην Αμάσεια, στο Καρς και στο Βαν). Το πιο συγκλονιστικό από όλα ήταν ότι, όσοι επέστρεψαν ανέφεραν την ύπαρξη των υπολοίπων, οι οποίοι αγνοούνται μέχρι σήμερα.

2. ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Οι Τούρκοι αρνούνται κατηγορηματικά ότι μετέφεραν αιχμαλώτους στη χώρα τους (!!!) και παρεμπόδισαν τη διεξαγωγή ερευνών στην Τουρκία και την κατεχόμενη Κύπρο.

>Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ραούφ Ντεκτάς ο οποίος δήλωσε χαρακτηρίστηκα πως το 1989 πως «Δεν υπάρχουν Ελληνοκύπριοι αγνοούμενοι, ούτε στην Κύπρο ούτε στην Τουρκία. Οι Ελληνοκύπριοι προπαγανδιστές δημιούργησαν τέτοιες ιστορίες. Οι αγνοούμενοι σκοτώθηκαν, είτε στις συγκρούσεις του πραξικοπήματος, μεταξύ τους, είτε κατά τις μάχες με τους Τούρκους».

Ο (τέως) κατοχικός ηγέτης σε συνέντευξή του σε ιδιωτικό ελληνοκυπριακό σταθμό τον μάρτιο του 1996, επανέλαβε τους ψευδείς ισχυρισμούς του μέχρι την στιγμή που αποκάλυψε πως κάποια άτομα δολοφονήθηκαν από τουρκοκύπριους, όμως αρνήθηκε πως ο Τουρκικός στρατός πραγματοποίησε εκτελέσεις (όπως είχε συμβεί στις περισσότερες περιπτώσεις) και πως αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν σε φυλακές της Τουρκίας.

>Ο τότε εκπρόσωπος του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών lνάλ Μπατού σε δήλωσή του αναφέρει όπως και ο Ρ. Ντεχτάς ότι «Δεν υπάρχουν αγνοούμενοι, ούτε στην Τουρκία ούτε στην Κύπρο. Οι Έλληνες εκμεταλλεύθηκαν ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα για πολιτικούς λόγους».

>Ένα χρόνο αργότερα ο Τουργκούτ Οζάλ, ο τότε πρωθυπουργός, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο, επανέλαβε (όπως και οι προηγούμενοι) ότι δεν υπήρχαν αγνοούμενοι. Όμως οι αιχμάλωτοι που μεταφέρθηκαν στα κάτεργα της Ανατολίας, δεν ήταν ότι «αγνοούντο» από την Τουρκία, αλλά και από την ίδια την Ελλάδα.

3. ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Το τουρκικό επιχείρημα περί μη ύπαρξης αγνοουμένων στην Τουρκία αποδείχτηκε ανυπόστατο από δεκάδες μαρτυρίες όπως επίσης, άτοπο υπήρξε και το επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο, όλοι όσοι αγνοούνται, έπεσαν στις μάχες. Δυστυχώς για τους Τούρκους, υπήρξαν πολλές και αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες, η διασταύρωση των οποίων στοιχειοθέτησε το σώμα του εγκλήματος, που ταλαιπωρεί έως σήμερα τις οικογένειες των αγνοουμένων.

Μέσα στα ντοκουμέντα που μας αποδεικνύουν την παράνομη μεταφορά και κατακράτηση αιχμαλώτων στην Τουρκία είναι και οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

>Περίπτωση Χρηστάκη Λοϊζου: Ο μικρότερος αγνοούμενος κατάγεται από το χωριό Παλαίκυρο, τότε ηλικίας 5 ετών. Στις 17 Αυγούστου 1974 πυροβολήθηκε από Τούρκο στρατιώτη. Η μητέρα του, είδε για τελευταία φορά τον μικρό Χρηστάκη της την επόμενη μέρα, σε ένα πρόχειρο νοσοκομείο. Στη συνέχεια, την πληροφόρησαν ότι το παιδί μεταφέρθηκε στη Λευκωσία, ενώ ο ίδιος ο Ντενκτάς δήλωσε στις 20 Ιανουαρίου 1975 ότι ο Χρηστάκης ζούσε και βρισκόταν σε νοσοκομείο της Άγκυρας. Το παιδί αγνοείται έως σήμερα, όπως και ο πατέρας του, Ανδρέας Λοϊζου.

>Μαρτυρία Φρόσως Δήμου από τον «Αττίλα 2» : Η γενναία Φρόσω Δήμου επεδίωξε να κρύψει στο σπίτι της, στο χωριό Βώνη, δώδεκα πολίτες και στρατιώτες, οι οποίοι εντοπίστηκαν από Τούρκους στρατιώτες και έγινε η σύλληψη σε παρουσία Τουρκοκύπριων. Όλοι τους αγνοούνται έως σήμερα.

>Περιπτώσεις Λεοντίου Λεοντίου και Ανδρέα Κασάπη: Ο Γιώργιος Παπαλεοντίου μεταφέρθηκε στις φυλακές Αδάνων και Αμάσειας. Στις 23 Οκτωβρίου 1974 (ημέρα της απελευθέρωσης του) ενώ εξερχόταν από τη φυλακή, άκουσε από «γειτονικό» κελί κραυγές απόγνωσης: «Είμαι ο Λεόντιος Λεοντίου, μαζί με τον κουνιάδο μου Ανδρέα Κασάπη. Γιατί δεν μας στέλνουν μαζί σας στην Κύπρο;». Οι Λεόντιος Λεοντίου και Ανδρέας Κασάπης αγνοούνται έως σήμερα.

>Περίπτωση Γιώργου Νικολάου: Υπηρετούσε ως ναύτης στον Ναυτικό Σταθμό Κυρήνειας. Τον Οκτώβριο του 1974, ο πατέρας του επικοινώνησε τηλεφωνικά μαζί του. Ο Γιώργος τού είπε πως μαζί του, ήταν υπό κράτηση άλλοι 23 Ελληνοκύπριοι. Ο απελπισμένος πατέρας με την κόρη του μέσα στις επόμενες μέρες είδαν τον Γιώργο σε ένα λεωφορείο στην Κερύνεια , αλλά κι αυτός αγνοείται έως σήμερα.

>Περίπτωση Μιχάλη και Ηλία Λάμπη: Τα δύο αδέλφια, 17 και 19 ετών αντίστοιχα, συνελήφθηκαν το Σεπτέμβριο του 1974 στο χωριό Χάρτζια της Κυρήνειας. Μετά από δύο ημέρες, τους επισκέφθηκαν οι γονείς τους και συνομίλησαν μαζί τους. Από τότε αγνοούνται και οι δύο.

>Περίπτωση Νίκου Γιαννακόπουλου: Ο Νίκος Γιαννακόπουλος από το Μουζάκι Καρδίτσας υπηρετούσε ως ανθυπασπιστής στην ΕΛΔΥΚ. Τον Μάιο του 1993 ένας οδηγός φορτηγού ενημέρωσε τις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες ότι καθ' οδόν προς το Ιράκ τον συνάντησε, στην άκρη ενός τσιφλικιού, περιφραγμένου με συρματόπλεγμα. Ο Γιαννακόπουλος πρόλαβε να του πει ότι μεταφέρθηκε στις φυλακές Αδάνων μαζί με εκατοντάδες άλλους αιχμαλώτους. Ήταν ανάπηρος, με ένα πόδι. Αγνοούμενος από τότε.

>Περίπτωση Παύλου Κουρούπη: Ο ταγματάρχης πεζικού Παύλος Κουρούπης, αγνοείται από τον lούλιο του 1974, όταν οι Τούρκοι εξαπέλυσαν τη μεγάλη επίθεση τους κατά της Κυρήνειας. Το Μάρτιο του 1995, δημοσιογράφος αποκάλυψε σε εφημερίδα ένα από τα πιο συγκλονιστικά, ντοκουμέντα. Εντοπίστηκαν μέσω Έλληνα συνταγματάρχη (ο οποίος προσποιείτο τον ιχθυέμπορο), έξι αγνοούμενοι στο Μπολού της Τουρκίας και άλλοι επτά στο Ντενιζλί. Ο συνταγματάρχης, μίλησε για λίγο με κάποιους από αυτούς, αφού δωροδόκησε τους δεσμοφύλακες. Όλοι τους βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση.

>Περίπτωση Στυλιανού Καλμπουρτζή: διοικητής Πυροβολικού αρχικά θεωρήθηκε νεκρός. Όμως, τον Αύγουστο του 1974 έστειλε μήνυμα από τον σταθμό «Μπαϊράκ». Όπως επιβεβαιώθηκε αργότερα ο αντισυνταγματάρχης Στυλιανός Καλμπουρτζής φρόντισε και επικοινώνησε με την Ελλάδα και, στην προσπάθεια του αυτή, είπε: «Ειδοποιήστε στις Σέρρες τον γαμπρό μου Δημήτρη Τσιαούση πως είμαι αιχμάλωτος, τηλεφωνώ από Κωνσταντινούπολη».

Υπάρχουν αμέτρητες τέτοιες περιπτώσεις που μας αποδεικνύουν πως οι Τούρκοι συνέχιζαν να κατακρατούν αιχμαλώτους, 32 ολόκληρα χρόνια μετά την εισβολή.

Ας αναπαύσει λοιπόν ο Κύριος τις ψυχές των γενναίων αγωνιστών - αγνοουμένων που τώρα πιά δε βρίσκονται εν ζωή κι ας δώσει δύναμη στους επιζώντες.

Εμείς ως νεολαία του πολύπαθου αυτού νησιού, ελπίζαμε, ελπίζουμε και θα ελπίζουμε πάντα για μια Κύπρο ελεύθερη, απαλλαγμένη από ξένες βάσεις και παράνομη κατοχή από το βάρβαρο Αττίλα. Μια Κύπρο όπου θα καταπατηθεί επιτέλους το ψέμα και θα αντικατασταθεί με την αλήθεια, όσον αφορά την πληγή των αγνοούμενών μας. Μια Κύπρο όπου επιτέλους θα δούμε την ηγεσία να στριμώχνει τους Τούρκους όσον αφορά τις 1619 ψυχές που ΘΕΛΟΥΜΕ πίσω.

Πάντα μέσα μας θα υπάρχει ο πόθος για δικαίωση και ταυτόχρονα για απελευθέρωση, γιατί η νεολαία της Κύπρου όσο κι αν δε βολεύει και δεν αρέσει σε κάποιους, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ και δεν βυθίζεται στο βούρκο της λήθης.

Ζούμε κι αναπνέουμε, περιμένοντας τη στιγμή που θα αντικρίσουμε τις χαμένες μας πατρογονικές εστίες, θα καταστρέψουμε την τούρκικη ημισέληνο από την βόρεια οροσειρά του νησιού μας μαζί και την ψευδοσημαία τους.

Μόνο τότε θα επέλθει το χαμόγελο ανακούφισης στα πρόσωπα όλων όσων πέρασαν τα δεινά της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, μόνο τότε θα πιστούν οι ηρωωμάρτυρες μας και οι αγνοούμενοί μας πως οι αγώνες τους δεν πήγαν χαμένοι και μόνο τότε θα έχουμε το δικαίωμα να πιστέψουμε ότι κάποια στιγμή, θα σταθούμε αντάξιοι τους και θα μπορέσουμε να τους αντικρύσουμε στα μάτια.

Μόνο τότε…

http://efenlim.blogspot.com/2009/08/blog-post_679.html

20 Ιουλίου 1974 γιατί εμείς δεν θα ξεχάσουμε ποτέ

δεν θα ξεχάσουμε ποτέ

Τι μπορεί να πει κάποιος για αυτήν την καταραμένη μέρα. Μέρα λύπης πένθους, συντριβής, θυμού. Ο κάθε Έλληνας πονάει σήμερα γιατί μάτωσαν την πατρίδα του, λεηλάτησαν τον τόπο του, σκότωσαν τους συγγενείς του χωρίς να έχουν κάνει κάτι φαίνεται έφταιαν που γεννήθηκαν στην Κύπρο.. Φαίνεται φταίμε κι εμείς στο τέλος της μέρα που γεννηθήκαμε πρόσφυγες στην ίδια μας την Πατρίδα.
Σήμερα, απλά καταστρέφεται η ψυχή μας, βλέπουμε τα κατεχόμενα μας εδάφη απέναντι και σπάραζουμε από την αδικία και λέμε από μέσα μας: "αυτά είναι δικά μας".
Οι πολιτικές μας δυνάμεις απ' ότι φαίνεται τα ξέχασαν όλα για την καρέκλα και το συμφέρον, για την καλοπέραση και το μόνο που βλέπουν και περιμένουν είναι οι επόμενες εκλογές.
Όμως δεν πτοούμαστε, μένουμε εδώ να αγωνιστούμε με κάθε μέσο για αυτόν τον τόπο, να παλέψουμε για την λευτεριά, να διεκδικήσουμε επιτέλους με κάθε τρόπο τα εδάφη μας που μας ανήκουν. Είμαστε εδώ για την πατρίδα μας, είμαστε εδώ για τα παιδιά μας και για ένα καλύτερο μέλλον.
Έλπιδα; μόνο στον Θεό και στα δικά μας χέρια γιατί μόνο εκεί βρίσκουμε ελπίδα. Σε κανένα παρανομία διαπραγματευτή της ελευθερίας μας δεν δίνουμε την ελπίδα μας παρά μόνο σε μας.
36 χρόνια από την βάρβαρη τούρκικη εισβολή και βλέπουμε την κοινωνία μας αποχαυνωμένη η οποία ξέχασε και το "Δεν ξεχνώ" η οποία πιστεύει ότι όλα είναι καλά κι ωραία.
Ας αντισταθούμε λοιπόν, ας πάρουμε βαθιά αναπνοή κι ας συνεχίσουμε μόνοι τον αγώνα για λευτεριά. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ.

Mεγαλειώδης Αντικατοχική Πορεία την Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Ο Ενιαίος Φορέας Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων (Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π.) που αποτελείται από το ΔΡΑΣΙΣ Κ.Ε.Σ. Αθήνας, Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης, Α.Φ. ΈΠΑΛξη Παν. Κύπρου, Α.Φ.Σ.Κ Φλόγα Πάτρας και η Αυτόνομη Κίνηση Μαθητών Εθνική Φωνή Ελληνόψυχων Νέων (Ε.Φ.Ε.Ν.) σας προσκαλούν στην καθιερωμένη αντικατοχική-αντιομοσπονδιακή πορεία που διοργανώνουν κάθε χρόνο ανήμερα της μαύρης επετείου της Παράνομης Τούρκικης Εισβολής.

Ως κύριοι διοργανωτές της αντικατοχικής πορείας απευθύνουμε κάλεσμα στους απανταχού πατριώτες. Σε εσένα που Δεν Ξέχασες και αντιστέκεσαι. Άς ενώσουμε τις φωνές μας, ας διαδηλώσουμε για άλλη μια φορά ενάντια στον παράνομο Τούρκο εισβολέα διεκδικώντας για τριακοστή έκτη φορά το δικαίωμα όλων μας, για μια Kύπρο Ελεύθερη , Ελληνική , απαλλαγμένη από κατοχικά στρατεύματα, με τους πολίτες της να απολαύουν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Φέτος είναι η χρονιά που ο πατέρας Πενταδάκτυλος θα ακούσει δυνατά: »Κάτω τα χέρια ομοσπονδιακοί, η Κύπρος είναι Ελληνική».

Αφετηρία η πλατεία Ελευθερίας ώρα 17:30 και κατάληξη στο σημείο-σύμβολο της Κατοχής,το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλλας. Φορούμε μαύρη φανέλα ως ένδειξη πένθους.

http://efaefp.net/

O ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΞΕΝΗ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ! ΡΕΖΙΛΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ!

Μόλις πληροφορηθήκαμε, ότι δε θα ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον του Ξενή Ξενοφώντος.

Θυμίζουμε ότι εναντίον του Ξενή, είχε στηθεί μια υπόθεση από το Προεδρικό και με αφορμή ένα σχόλιο άγνωστου επισκέπτη στο Blog μας, αστυνομικοί εισέβαλαν στο σπίτι του στις 6:30 το πρωί και του πήραν τους υπολογιστές, με τον ισχυρισμό ότι είναι διαχειριστής του Blog μας και γι' αυτό έφερε δήθεν ευθύνη για το σχόλιο του επισκέπτη!

Τον Ξενή τον παρακολουθούσε παράνομα η Αστυνομία και συνέχισε τη δίωξη παρά την αρχική δημόσια δήλωση του Γενικού Εισαγγελέα ότι δεν υπήρχε αδίκημα. Μετά, ασκήθηκαν πιέσεις για συνέχιση της υπόθεσης, μέσω ανθρώπων του Προεδρικού στην Αστυνομία και στην Εισαγγελία, με αποτέλεσμα η υπόθεση να μείνει ανοιχτή για 2 και περισσότερους μήνες!!!!

Σήμερα, ο Ξενής δικαιώθηκε. Πρόκειται για μια ιστορική νίκη της ελευθερίας της άποψης, της ελευθερίας να μη νιώθουμε ότι διωκόμαστε για τα πιστεύω μας.

Μια νίκη των Blogs, των νέων ανεξάρτητων αυτών μέσων επικοινωνίας.

Πρόκειται όμως και για μια ιστορική ήττα του Δημήτρη Χριστόφια και των ανδρεικέλων του. Αυτών που πιστεύουν ότι μπορούν να επιβάλουν τη γνώμη τους στους άλλους. Αυτών που πιστεύουν ότι μπορούν να χρησιμοποιούν την Αστυνομία και τις διωκτικές αρχές για να εκφοβίζουν τους αντιφρονούντες.

Αυτών που εισβάλλουν στα σπίτια μας, αυτών που μας παρακολουθούν, αυτών που στήνουν υποθέσεις εις βάρος συμπατριωτών τους.

Αυτών που ποθαυμάζονται από τον Πρωθυπουργό της κατοχής Ερντογάν και στήνουν υποθέσεις εναντίον των όσων επιμένουν ακόμη να αποκαλούν την κατοχή-κατοχή!

Αυτών που πήραν ένα πολιτικό διορισμό στη Νομική Υπηρεσία και θέλησαν, ως Κουστωδοί του Προεδρικού, να επέμβουν και να εφεύρουν ποινικό αδίκημα εναντίον του Ξενή Ξενοφώντος και για να ικανοποιήσουν τον Ευεργέτη τους. Αυτών που ήταν λαλίστατοι και υβριστικοί εναντίον όλων και σήμερα "έβγαλαν το χρυσοφόρο σκασμό" και θέλουν να επιβάλουν το σκασμό στους όσους διαφωνούν με το Δ. Χριστόφια.

Στη φωτογραφία, ο Δ. Χριστόφιας, όταν πληροφορήθηκε για τη δικαίωση του Ξενή Ξενοφώντος

Απευθυνόμαστε ειδικά στο Δημήτρη Χριστόφια: Εχθρός μας ήταν και παραμένει ο Αττίλας κ. Χριστόφια. Αν το συνειδητοποιούσατε αυτό από την αρχή, αν αγωνιζόσασταν για απελευθέρωση της Κύπρου μας, αν δε ρίχνατε την ευθύνη στους Ελληνοκύπριους για την κατοχή, δε θα σας γινόταν κριτική.

Εχθρός μας ήταν και παραμένει ο Αττίλας!

Κι αν αδυνατείτε να το συνειδητοποιήσετε έστω και τώρα, καλύτερα να πάτε στο σπίτι σας.

ΠΗΓΗ: http://christofias-watch.blogspot.com/

Mεγαλειώδης Αντικατοχική Πορεία την Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Ο Ενιαίος Φορέας Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων (Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π.) που αποτελείται από το ΔΡΑΣΙΣ Κ.Ε.Σ. Αθήνας, Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης, Α.Φ. ΈΠΑΛξη Παν. Κύπρου, Α.Φ.Σ.Κ Φλόγα Πάτρας και η Αυτόνομη Κίνηση Μαθητών Εθνική Φωνή Ελληνόψυχων Νέων (Ε.Φ.Ε.Ν.) σας προσκαλούν στην καθιερωμένη αντικατοχική-αντιομοσπονδιακή πορεία που διοργανώνουν κάθε χρόνο ανήμερα της μαύρης επετείου της Παράνομης Τούρκικης Εισβολής.

Ως κύριοι διοργανωτές της αντικατοχικής πορείας απευθύνουμε κάλεσμα στους απανταχού πατριώτες. Σε εσένα που Δεν Ξέχασες και αντιστέκεσαι. Άς ενώσουμε τις φωνές μας, ας διαδηλώσουμε για άλλη μια φορά ενάντια στον παράνομο Τούρκο εισβολέα διεκδικώντας για τριακοστή έκτη φορά το δικαίωμα όλων μας, για μια Kύπρο Ελεύθερη , Ελληνική , απαλλαγμένη από κατοχικά στρατεύματα, με τους πολίτες της να απολαύουν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Φέτος είναι η χρονιά που ο πατέρας Πενταδάκτυλος θα ακούσει δυνατά: »Κάτω τα χέρια ομοσπονδιακοί, η Κύπρος είναι Ελληνική».

Αφετηρία η πλατεία Ελευθερίας ώρα 17:30 και κατάληξη στο σημείο-σύμβολο της Κατοχής,το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλλας. Φορούμε μαύρη φανέλα ως ένδειξη πένθους.

http://efaefp.net/

Μαύρη μέρα 15 Ιουλίου 1974

Το προεδρικό μετά το πραξικόπημα.

Πολλά ακούγονται για αυτήν την μαύρη μέρα. Άλλοι λένε ο Μακάριος φταίει άλλοι λένε καλά έκαναν άλλοι λένε όλοι είναι προδότες και άλλοι δίνουν πιο πολλή σημασία σ' αυτήν την μέρα παρά στην Τουρκική εισβολή.
Δεν θα πούμε ακριβώς τι λέμε εμείς. Αυτό που θα πούμε όμως είναι την άποψη μας επί του θέματος. Μια απλή και ταπεινή άποψη που δεν σηκώνει πολλές μελέτες.
15 Ιουλίου λοιπόν τα άρματα της Χούντας εισβάλλουν στο προεδρικό για να "ρίξουν" και καλά την κυβέρνηση και να πιάσουν την εξουσία με την πρόφαση ότι θα θελαν Ένωση με την Ελλάδα σε αντίθεση με τον Μακάριο ο οποίος δήθεν δεν ήθελε ή δήθεν ήθελε μετά.
Παρόλα ταύτα όταν οι ""πατριώτες"" βγήκαν με φασιστικό τρόπο στην εξουσία ΔΕΝ ανακήρυξαν καμιά Ένωση ούτε έκαναν κάτι επ' αυτού. Αυτό είναι πραγματικά το πρώτο σημείο το οποίο μας λέει ότι η Χούντα πραγματικά εξυπηρετούσε φασιστικά συμφέροντα. Επίσης συμπεραίνουμε ότι όσοι (εκτός Χούντας) -όπως π.χ. μέλη ΕΟΚΑ ΒΗΤΑ- μετά το πραξικόπημα αλώνιζαν με τρομοκρατικό τρόπο στην Κύπρο ήταν κάπως ελαφρόμυαλοι ή τους κυρίευε το "πατριωτικό" συναίσθημα.
Σημείο δεύτερο: Την δικαιολογία κάποιοι ήταν θύματα δεν μπορώ σε καμιά περίπτωση να την αποδεχτώ. Όχι γιατί τα άτομα που έκαναν πραξικόπημα ήξεραν ότι ήταν προδοτική η Χούντα - γιατί κακά τα ψέματα κάποιοι δεν το ξέραν παρά μόνο τα "ψηλά κεφάλια"- αλλά γιατί αυτά τα άτομα πίστευαν ότι με το να ρίξουν την κυβέρνηση τους θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα σε μια περίοδο που:

• Ο τούρκικος στρατός αυξανόταν στην Κύπρο μας.
• Η ΤΜΤ και οι Τ/κ φασίστες έκαναν στρατόπεδα συγκεντρώσεως (θύλακες) στο νησί με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται ο δημογραφικός χαρακτήρας του τόπου.
• Γενικότερα, η Τουρκία καραδοκούσε να εισβάλει στην Κύπρο με κάθε αφορμή.

Οι πιο πάνω νομίζω είναι σοβαροί λόγοι για τους οποίους κάθε Έλληνας της Κύπρου θα μπορούσε να τους σκεφτεί για να μην κάνει πραξικόπημα.
Κατ' επέκταση θα μπορούσαμε να πούμε ότι εύκολα θα σκεφτόταν κάποιος ότι μπορεί να είναι προδοσία η Χούντα στην ολότητα της.
Κάποιοι θέλουν να περάσουν στην συνείδηση του κόσμου ότι αν δεν γινόταν πραξικόπημα δεν θα μπαίναν οι Τούρκοι. Να διορθώσουμε, αν δεν υπήρχε η Χούντα ΔΕΝ θα μπαίναν οι Τούρκοι ή τελοσπάντον δεν θα κατάφερναν αυτό που κατάφεραν τότε.
Σήμερα ας σκεφτούμε και ας αναλογιστούμε το κακό που έφερε στον τόπο αυτό το πραξικόπημα και κάθε πραξικόπημα που γίνεται επί καθημερινής βάσεως από τα ΜΜΕ και λοιπούς πολιτικάντηδες. Ακόμη ας πάρουμε δύναμη και αυτοπεποίθηση και ας πούμε ότι: "Ο Ελληνισμός σ' αυτό το νησί δεν θα πεθάνει ποτέ".

http://kiproseleftheri.blogspot.com/2010/07/15-1974.html

Είναι ο πρόεδρος Χριστόφιας τόσο αφελής;

Μερικοί από τους 50.000 εποίκους που θα στηρίξουν το τσιμέντωμα του ΝΑΙ!

Είναι ο πρόεδρος Χριστόφιας τόσο αφελής, ώστε να κάνει τόσο απαράδεκτες υποχωρήσεις και να δίνει στην Τουρκία την ευκαιρία να παρουσιάζεται ως η πλευρά που επιδιώκει λύση του Κυπριακού; Ο ίδιος λέει, σε στιγμές ειλικρίνειας, ότι δεν υπάρχει ικανοποιητική πρόοδος.


Όλοι βλέπουμε ότι ο ίδιος έχει κάμει καταστροφικές παραχωρήσεις και υποχωρήσεις, ενώ η Τουρκία και ο Ταλάτ δεν έχουν υποχωρήσει ούτε και ένα γιώτα από τις απαιτήσεις τους και την αδιαλλαξία τους. Και όμως ο πρόεδρος Χριστόφιας ονειρεύεται ότι το Πάσχα των Ελλήνων και τo ραμαζάνι των Τούρκων θα γίνουν αδέλφια δίδυμα.


Όλα δείχνουν ότι πλησιάζουμε στο τέλος, με ένα νέο σχέδιο λύσης παρόμοιο με το σχέδιο Ανάν, ένα νέο δημοψήφισμα για επικύρωση της συμφωνίας στην οποία όλα δείχνουν ότι θα καταλήξουν «οι δυο ηγέτες». Είναι, λοιπόν, ο πρόεδρος τόσο αφελής ή είναι πολύ μεθοδικός για το στόχο που έθεσε, δηλαδή μια λύση παρόμοια με το σχέδιο Ανάν και επιβολή της στον Κυπριακό λαό με δημοκρατικό δημοψήφισμα, όπου ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ θα έχουν την πλειοψηφία;

ΜΑΥΡΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ θα βλαστήσουν στον κήπο
όποιου αρνηθεί να τσιμεντώσει το ναι.

Η γνώμη μου είναι ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας δεν είναι αφελής, αλλά ενσυνείδητα προχωρεί προς αυτή τη λύση. Τούτο συνάγεται από τα εξής:

• Ο πρόεδρος Χριστόφιας, η ηγετική ομάδα του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ ήταν και είναι εραστές του σχεδίου Ανάν, αλλά τα σχέδιά τους ανέτρεψε η πλειοψηφία του κυπριακού λαού. Τώρα ο Χριστόφιας εργάζεται για το τσιμέντωμα του ΝΑΙ, έχοντας συμπαραστάτες την ηγεσία του ΑΚΕΛ και την πλατφόρμα του ΝΑΙ. Πρωθιερέας ο κ. Τσελεπής, που «βελτιώνει» τις πρόνοιες του σχεδίου Ανάν.

• Το μεγάλο ιδανικό του Δημήτρη Χριστόφια δεν είναι η επιβίωση του Ελληνισμού της Κύπρου. Στη δική του κομμουνιστική ιδεολογία υπέρτερο ιδανικό είναι η επαναπροσέγγιση και η ειρηνική συμβίωση Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων και εποίκων σε ένα δικό τους διζωνικό κράτος με εκ περιτροπής προεδρία. Σημαντικότερο για τον ίδιο είναι η ευημερία και η οικονομική ανάπτυξη του λαού της Κύπρου, έστω κι αν αυτός ο λαός χάσει την ταυτότητά του ή καταστεί υποχείριο της Τουρκίας. Φτάνει οι δυο κοινότητες να ζουν μαζί και να συνεργάζονται, μακριά από εθνικιστικές εξάρσεις. Και η προσήλωση στην πατρίδα και τα εθνικά ιδανικά για τον κ. Χριστόφια είναι εθνικισμός.

• Ο Χριστόφιας βλέπει πάντα την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση με μια δικαιολογημένη καχυποψία, λόγω και της ιδεολογίας του. Η ιδιότητα του μέλους της ΕΕ, που έχει η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό για το Δημήτρη Χριστόφια. ‘Ετσι η λύση δυο συνιστώντων κρατών με μια καμουφλαρισμένη και αθέατη παρθενογένεση είναι κάτι που δεν ενοχλεί τον κ. Χριστόφια. Πιο πολύ τον ενδιαφέρει η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία στην οποία θα ζουν συνεργαζόμενα το κράτος των Ελληνοκυπρίων και το κράτος των Τουρκοκυπρίων. Οι εγγυήσεις θα διευρυνθούν, για να γίνουν ευκολοχώνευτες.

• Οι μεγάλες παραχωρήσεις ακόμα δεν έγιναν. Θα αφορούν το περιουσιακό, το εδαφικό και τις εγγυήσεις. Εδώ θα γίνουν οι τελικές υποχωρήσεις για να πλησιάσουμε τις τουρκικές θέσεις, για «να πετύχουμε την επανένωση και να αποφύγουμε τη διχοτόμηση». Θα μας πουν ότι τα εδάφη είναι που είναι χαμένα. Ας πάρουμε κάτι πίσω, όσο και νάναι, για «να πετύχουμε την επανένωση και να αποφύγουμε τη διχοτόμηση».

• Η πρόταση για το απ’ ευθείας εμπόδιο δεν πιστεύω ότι τους «ξέφυγε». Απλώς την άφησαν να περάσει, για να δημιουργηθεί ακόμα ένα τετελεσμένο για ανανική λύση του Κυπριακού. Θα τους βοηθήσει πολύ στον εκβιασμό του λαού για αποδοχή της «λύσης» τους.

Ο ίδιος φυσικά δεν ενδιαφέρεται για τον εθνικό στόχο της επιβίωσης του Ελληνισμού στην Κύπρο και της διάσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ισότιμου μέλους της ΕΕ. ‘Αλλωστε ας μη ξεχνάμε και το βραβείο ΝΟΜΠΕΛ.

http://christofias-watch.blogspot.com/search?updated-max=2010-06-16T08%3A43%3A00%2B03%3A00&max-results=15

Mεγαλειώδης Αντικατοχική Πορεία την Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Ο Ενιαίος Φορέας Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων (Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π.) που αποτελείται από το ΔΡΑΣΙΣ Κ.Ε.Σ. Αθήνας, Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης, Α.Φ. ΈΠΑΛξη Παν. Κύπρου, Α.Φ.Σ.Κ Φλόγα Πάτρας και η Αυτόνομη Κίνηση Μαθητών Εθνική Φωνή Ελληνόψυχων Νέων (Ε.Φ.Ε.Ν.) σας προσκαλούν στην καθιερωμένη αντικατοχική-αντιομοσπονδιακή πορεία που διοργανώνουν κάθε χρόνο ανήμερα της μαύρης επετείου της Παράνομης Τούρκικης Εισβολής.

Ως κύριοι διοργανωτές της αντικατοχικής πορείας απευθύνουμε κάλεσμα στους απανταχού πατριώτες. Σε εσένα που Δεν Ξέχασες και αντιστέκεσαι. Άς ενώσουμε τις φωνές μας, ας διαδηλώσουμε για άλλη μια φορά ενάντια στον παράνομο Τούρκο εισβολέα διεκδικώντας για τριακοστή έκτη φορά το δικαίωμα όλων μας, για μια Kύπρο Ελεύθερη , Ελληνική , απαλλαγμένη από κατοχικά στρατεύματα, με τους πολίτες της να απολαύουν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Φέτος είναι η χρονιά που ο πατέρας Πενταδάκτυλος θα ακούσει δυνατά: »Κάτω τα χέρια ομοσπονδιακοί, η Κύπρος είναι Ελληνική».

Αφετηρία η πλατεία Ελευθερίας ώρα 17:30 και κατάληξη στο σημείο-σύμβολο της Κατοχής,το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλλας. Φορούμε μαύρη φανέλα ως ένδειξη πένθους.

http://efaefp.net/

Ομοσπονδία - Μια βόμβα μέσα στο σπίτι μας!

“Ομοσπονδία στο Κυπριακό είναι μια θέση τούρκικη”

Νιαζί Κιζιλγιουρέκ Τ/Κ

Αυτή την Κύπρο θέλουν οι υπέρμαχοι της Δ.Δ.Ο.; Εμείς πάντως, ΟΧΙ!

Είναι πράγματι άξιο απορίας πόσοι από τους συμμαθητές μας γνωρίζουν τί είναι η ομοσπονδία, από πού και πότε ξεκίνησε και τί συνέπειες θα επιφέρει η τυχόν εφαρμογή της στο νησί μας. Εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά πως η ομοσπονδία δεν είναι τίποτα περισσότερο από λύση “τούρκικη” όπως είπε εξάλλου και ο Νιαζί Κιζιλγιουρέκ. (Τ/Κ)

Σε μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν θα προσπαθήοσυμε να καταγράψουμε ποιοί από τους πολλούς “φίλους” που έχει η Κύπρος ήταν οι ηθικοί αυτουργοί αυτού του τερατουργήματος και επιχειρηματολογώντας να εξηγήσουμε πως η ομοσπονδία, και συγκεκριμένα η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (Δ.Δ.Ο όπως λέγεται) δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο στην τουρκοποίηση και στον ανθελληνισμό ολόκληρης της νήσου μας.

Πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξαν οι Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου το 1977 και ‘79 (μεταξύ Μακαρίου-Denktαsh και Kυπριανού-Denktash αντίστοιχα) όπου συμφωνήθηκε να εξευρεθεί λύση για το κυπριακό πρόβλημα -ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής- με βάση την Δ.Δ.Ο. Από τα ιστορικά δρώμενα δεν απουσίαζαν όπως ήταν αναμενόμενο και οι αξιαγάπητοι “φίλοι” Άγγλοι αποικιοκράτες, που καθ’ όλη τη διάρκεια του έπους της ΕΟΚΑ ουσιαστικά επιχειρούσαν σχέδια για εφαρμογή της ομοσπονδίας και κατ’επέκταση της διχοτόμησης στην Κύπρο. Βέβαια το γεγονός που δεν συμβάδιζε με τα σχέδια τους ήταν το ότι μέχρι την εκείνη χρονική περίοδο Έλληνες και μουσουλμάνοι κάτοικοι του νησιού συζούσαν κάτω από στενότατους δεσμούς φιλίας, κάτι που ήταν άκρως αντίθετο με την Δ.Δ.Ο. αφού ένας από τους κύριους πυλώνες της ήταν η προώθηση και κατόρθωση του γεωγραφικού διαχωρισμού των δύο. Έτσι λοιπόν, στην προσπάθεια εφαρμογής των τερατουργημάτων τους τέθηκε ως βάση το “σχέδιο επανάκτησης της Κύπρου” με κύριους πρωταγωνιστές αυτού τον Τούρκο διεθνολόγο Nihat Erim και το Γραφείο Ειδικού Πολέμου της Τουρκίας. Οι πιο πάνω επιδίωκαν, βασικά, να κατασταθεί το κράτος δυσλειτουργικό, έτσι ώστε να πραγματωθεί ο γεωγραφικός διαχωρισμός ανάμεσα σε Έλληνες και μουσουλμάνους με απώτερο σκοπό να επιβληθεί η ομοσπονδία. Στο συγκεκριμένο σχέδιο, καταγραφόταν ξεκάθαρα πως θα διδόταν στην Κύπρο μια κολοβή ανεξαρτησία (βλ. Κυπριακή Δημοκρατία 1960!), υπερδικαιώματα στους Τ/Κ (βλ. Δοτό Σύνταγμα του ‘60!), και έτσι αφού το κράτος θα οδηγείτο κατά πάσα πιθανότητα σε τρομερή ανισότητα θα προκαλούντο αναταραχές (βλ. Τουρκανταρσία ‘63!) και στο τέλος, μια τυχόν εισβολή (βλ. Ιούλιος 1974!).

Μετά από όλα αυτά, βλέποντας όλοι οι “φίλοι” μας τα σχέδια τους να πραγματώνονται με τους πολιτικούς ηγέτες του κράτους να παραλύουν κοιμούμενοι τον “ύπνο του δικαίου” απέναντι στα τόσα κακόβουλα σχέδια των πρώτων, ουσιαστικά το “σχέδιο επανάκτησης της Κύπρου” όχι μόνο άρχισε να υλοποιείται αλλά βρίσκεται και στα τελευταία στάδια ολοκληροποίησής του αφού η ομοσπονδία είναι ο ύψιστος θεμιτός στόχους όλων των πολιτικών μας, που δυστυχώς επιτυγχάνεται με τη συμβολή εμάς των ιδίων! Όπως θα έχετε λογικά καταλάβει, αγαπητοί αναγνώστες, η ομοσπονδία δεν είναι παρά μόνο το ξεπούλημα της Κύπρου όχι μόνο στην Τουρκία αλλά σε όλους τους αγγλοαμερικανο-ξενόφερτους πωλήτες της πατρίδος μας. Γι’ αυτό στο σημείο αυτό επιλέγουμε να εξηγήσουμε και να υπερτονίσουμε συνάμα πως η Δ.Δ.Ο δεν είναι πρόταση ελευθερίας αλλά μιά βόμβα που αν αφήσουμε για πολύ ακόμα καιρό στο σπίτι μας θα το κάνει στάχτη. Με πιό απλά λόγια, για να γίνει περισσότερο κατανοητό το περιεχόμενο της διά-λυσης αυτής, ιδιαίτερα στους συμμαθητές μας εξηγούμε παραθέτοντας πως η Δ.Δ.Ο είναι:

ΑΔΙΚΗ αφού δεν επιτρέπει την επιστροφή των νομίμων κατοίκων στις πατρογονικές τους εστίες, δεν κατοχυρώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν συνάδει με το Ευρωπαικό Δίκαιο, δεν αποχωρούν οι κουβαλητοί έποικοι της Ανατολής από τα σπίτια μας και δεν εξακριβώνεται η τύχη των αγνοουμένων μας.

ΠΑΡΑΝΟΜΗ αφού παραμένουν τα κατοχικά στρατεύματα και οι τουρκικές εγγυήσεις σε ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. (από το 2004), η εγκληματίας πολέμου Τουρκία αγορεύεται σε ανώτατος λειτουργός του συνιστώντος κράτους και από κυρίαρχος στον Βορρά καθίσταται συγκυρίαρχος στον Νότο εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο τις επεκτατικές γεωπολιτικο/στρατιωτικές της βλέψεις έναντι της Κύπρου

ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ αφού διαχωρίζει τον λαό με βάση θρησκευτικά και εθνολογικά κριτήρια.

ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ αφού παραβαίνει και καταργεί την δημοκρατική αρχή 1 άνθρωπος = 1 ψήφος, εξισώνοντας με τον τρόπο αυτό το 82% των Ελλήνων του νησιού με το 18% των Τ/Κ.

ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ αφού δημιουργεί πολύπλοκους μηχανισμούς σε όλους τους τομείς της λειτουργίας του νέου ενωποιοημένου-ομοσπονδιακού κράτους και πάει ενάντια σε βασικές αρχές της Ε.Ε. που προνοούν το ελεύθερο δικαίωμα κατοχής περιουσίας, ελεύθερης εγκατάστασης και διακίνησης.

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΗ αφού μονιμοποιεί τα τετελεσμένα της εισβολής του ‘74, ανάγοντας το πρόβλημα από πρόβλημα παράνομης εισβολής, συνεχιζόμενης κατοχής, εποικισμού και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων της Κύπρου σε δικοινοτικό.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ αφού δίνει την ευκαιρία στην Τουρκία να επιδιώξει μελλοντική απόσχιση, γεγονός που δεν θα οδηγήσει σε τίποτα άλλο εκτός από τον πόλεμο.

Εντούτοις, στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί το γεγονός ότι από το 2000 έχει προταθεί από τον Ο.Η.Ε και η συνομοσπονδία ως συνέχεια της Ομοσπονδίας που θα επιφέρει ακόμα πιο τραγικές συνέπειες στον τόπο μας. Παρατηρούμε λοιπόν ότι ενώ “φίλοι” και ξένοι προσπαθούν να απενοχοποιήσουν την Τουρκία από τα αναρίθμητα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στην Κύπρο, οι πολιτικοί μας ηγέτες δουλοπρεπείς και ψοφοδεείες, τουρκολάγνοι, μειοδότες και καταδότες ολόκληρης της πατρίδος μας αντί να ασκήσουν δυναμική διπλωματική πολιτική (βλ. Ένταξη Τουρκίας στην Ε.Ε., εκφυγές στα Ανώτατα Ευρωπαικά Δικαστήρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ.ά) αλλά και να αξιοποίησουν ταυτόχρονα την ευρωπαική δυναμική μας, βηματίζουν στο σκοτάδι με το ένα διολίσθημα να προτρέχει το άλλο. Ωστόσο, ευθύνη έχουμε σίγουρα και εμείς, ιδιαίτερα η νέα γενιά που ενώ δεν ζήσαμε τα τραγικά γεγονότα που βίωσαν οι πατεράδες μας τον Ιούλιο του ‘74, επαναπαυτήκαμε στις πολυθρόνες μας, στις καφετέριες και στα κέντρα διασκέδασης, ανιστόρητοι όσο κανείς άλλος λαός ανά τον πλανήτη, μειώνοντας το κάθετι γύρω μας και υποβαθμίζοντας οι ίδοι τις αξίες και τις δυνατότητες που τρέφουμε ως μεμονομένα σύνολα αλλά κυρίως, ως Έθνος.

Ας ελπίσουμε, λοιπόν, να ανοίξουν τα μάτια όλων μας αλλά κυρίως της μαθητιώσας νεολαίας και ας συνειδητοποιήσουμε πως τίποτα δεν πάει χαμένο γιατί οφείλουμε να κατανοήσουμε όλοι μας και να το βάλουμε καλά στα μυαλά μας πως χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν δόθηκαν ποτέ. Ας καταλάβουμε, τέλος, το νόημα των στίχων του μεγάλου Έλληνα ποιητή Γ. Σεφέρη, ο οποίος κατέγραψε πως “Η γης δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν, μήτε μπορούν όσο διψασμένοι και να ‘ναι να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι”.

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ - Η μεγάλη πρό(σ)κληση!

Δύο από τις μεγαλύτερες αρετές που βλάστησαν, μεγάλωσαν και καρποφόρησαν από τα πανάρχαια χρόνια στην γενέτειρα των τεχνών και των γραμμάτων, στους κόλπους δηλαδή της τρισένδοξης μάνας μας Ελλάδας, ήταν η δημοκρατία και η ελευθερία.

Ελευθερία…

Αναφερόμαστε όχι, κατ’ ανάγκην στο υπέρτατο και ιερό ιδανικό για το οποίο χύθηκε τόσο αίμα και πολέμησαν γενιές και γενιές, αλλά και στην προσωπική ελευθερία, στην ελευθερία του ατόμου. Σ’ αυτήν την αρετή, σ’ αυτό το υπερπολύτιμο αγαθό της εξάσκησης του δικαιώματος της ελεύθερης σκέψης, έκφρασης και βούλησης που συνοδεύει τον καθένα από εμάς ξεχωριστά σε κάθε φάση της ζωής του. Επεξηγηματικά, σαν όρος αυτόνομος είναι ο άνθρωπος που δεν εξαρτάται και δεν επηρεάζεται από κανέναν άλλο, αλλά εκφράζεται μόνος του ελεύθερα και πνευματικά, χωρίς πιέσεις, φιμώσεις, χωρίς καθοδηγήσεις και υποδείξεις είτε από μεγαλύτερους, είτε από “άνωθεν” και διάφορους τρίτους.

Γιατί αυτόνομοι και ελεύθεροι

Γιατί αυτόνομοι; Γιατί μόνο ένας αυτόνομος μπορεί να είναι ελεύθερος. Απελευθερωμένος από στυγνές ιδεολογίες και κομματικές - ιδεολογικές πολυθρόνες. Στην ηλικία μας αν συμβιβαστούμε τότε θα είμαστε όχι μόνο ανάξιοι για τα όσα ζούμε και απολαμβάνουμε σήμερα αλλά ακόμα και για τον αέρα που αναπνέουμε. Αν εμείς αποφασίσουμε να θάψουμε την ηθική εντολή του Δικαίου, της ελευθερίας, του αγώνα για εθνική, ατομική, κοινωνική, πνευματική ολοκλήρωση και αξιοπρέπεια και συμβιβαστούμε στους ρυθμούς της διαφθοράς, του 21ου αιώνα της παγκοσμιοποίησης τότε μόνη μας θα έχουμε βγάλει τα μάτια μας. Αν κάθε φορά ανά το παγκόσμιο οι άνθρωποι σκέφτονταν με βάση την απλή κοινή λογική τότε ίσως πολλά από τα όσα απολαμβάνουμε σήμερα θα ήταν ακραία, μη φυσιολογικά ή ουτοπικά πράγματα τα οποία ουδέποτε θα αποκτούσαμε.

Γιατί ελεύθεροι; Γιατί μόνο όποιος είναι ελεύθερος μπορεί να σεβαστεί και να επιτρέπει και σ' όλους να ζουν ελεύθερα. Ελευθερία όχι μόνο όμως στα κοινωνικά πλαίσια αλλά και στα πνευματικά .Ελεύθερος να επιλέξει, να κρίνει και να απορρίψει, απαλλαγμένος έτσι από την τυφλή ή φανατική πίστη! Ελεύθερος να επιλέξει ακόμη και το λάθος δρόμος, ο οποίος όμως θα αποτελεί δική του συνειδητή επιλογή!

Ίσως αν για μια στιγμή οι φωνές της λογικής, του πολιτικά ορθού και του εφικτού σιωπούσαν να μπορούσαν να ακουστούν οι φωνές του ηθικά ορθού και του πραγματικά εφικτό. Αυτό το οποίο αποτελεί αποτελεί την τέλεια πραγματικότητα.

Πριν βιαστείτε να κρίνετε, να στιγματίσετε και να κατηγορείτε απλά σκεφτείτε τι κακό και ακραίο υπάρχει σ' όλα αυτά. Πόσο ενοχλητικό πραγματικά είναι να αγωνίζεσαι να επιβιώσεις σε μια εποχή που σε θέλει σκυφτό; Αρκετά ενοχλητικό και δύσκολο. Όμως σ' αυτή τη ζωή μετρά το τι έχεις κάνει για να κάνεις το κόσμο καλύτερο και όχι πόσο βοήθησες στο να συντηρηθεί το κλίμα και η τάση της πτώσης.

Και όπως είπε κάποτε κάποιος " Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει!".

Θα τα πούμε και πάλι στους δρόμους, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στα οδοφράγματα!
Στις καφετέριες, στα πάρκα, στα γραφεία, στις δουλείες μας!

Καλούς αγώνες!

http://antistasiapopseis.blogspot.com/2010/07/blog-post.html

ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ: η ανοικτή πληγή

ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΑΝ;
ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕΣ;


1619 θύματα των Τούρκων.
1619 ψυχές που δε γνωρίζουμε τι απέγιναν.
1619 Άνθρωποι που αγνοούνται.
1619 ΆΝΡΘΩΠΟΙ!

ΤΟΥΡΚΕ ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΑΝ; ΤΟΥΡΚΕ ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕΣ;

Όσο υπάρχουμε σε αυτό τον τόπο, με τα χαρακτηριστικά που έχουμε ως Άνθρωποι, ξέροντας ότι η πληγή αυτή συσσωρεύει αβάστακτο πόνο και δεν έχει κλείσει, επιζητούμε, απαιτούμε και θέλουμε δικαίωση.

Τι απέγιναν 1619 ψυχές; Τι μπορεί να έπαθαν στα χέρια των Τούρκων; Βάρβαροι και αδίστακτοι κατακτητές, τι τους κάνατε;

Ο πόνος βαρύς και αβάστακτος για όλους μας, πόσο μάλλον για τους ανθρώπους που άφησαν πίσω τους. Πόσο μάλλον για τις μάνες που ξημεροβραδιάζονται στο οδόφραγμα με τη φωτογραφία των παιδιών και των συζύγων στο χέρι, καρτερώντας. Πόσο μάλλον για το κλαμμένο παιδί με τη φωτογραφία των γονιών του στο χέρι, καρτερώντας. Πόσο μάλλον για την Κύπρο μας που έχασε τέτοιους λεβέντες, τέτοια παλληκάρια. Περιμένουμε, υπομένουμε, καρτερούμε να μάθουμε. Να μας πουν τι έγιναν και πού μπορεί να βρίσκονται.

“Ντρέπομαι που ξέρω ότι η ζωή μου θα συνεχίσει χωρίς τη δική σου επιστροφή ή δικαίωση. Οι ηγέτες μου θα κοιμηθούν ήσυχοι ότι έπραξαν το σωστό ή θα σε χρησιμοποιήσουν για μερικά ακόμη χρόνια σαν δόκανο στο κυνήγι ψηφοφόρων ή εντυπώσεων. Εσύ θα έχεις γεννηθεί μόνο για όσους σου είχαν σφίξει κάποτε το χέρι και μόνο εάν οι γονείς σου ζουν ακόμα η αναφορά στο όνομά σου θα συνοδεύεται από αναφιλητά. Όταν δε ο Θεός αποφασίσει να τους απαλλάξει από το μαρτύριο, τότε θα χαθούν και τα τελευταία δάκρια που σου ανήκουν. Η φωτογραφία σου θα ξεθωριάσει και θα χαθείς, χωρίς κανένας ποτέ να μάθει τι ψέλλισες πριν φύγεις, χωρίς κανένα καντήλι να κάψει το φιτιλάκι του για σένα. Μόνο τα βιβλία ιστορίας θα σε αναφέρουν ως «τον αγνοούμενο της Κύπρου», και κάποιοι μαθητές θα βρίζουν τους φονιάδες σου, γιατί με τις πράξεις τους, τους δυσκόλεψαν στις τελικές εξετάσεις…” τα τραγικά λόγια της Μάρω Σιδέρη σε επιστολή της στον Κύπριο αγνοούμενο.

1. ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ

Στις 23 Σεπτεμβρίου επέστρεψαν οι πρώτοι αιχμάλωτοι που αφέθηκαν ελεύθεροι από τις τουρκικές φυλακές και αμέσως κατέθεσαν πως δεκάδες συγκρατούμενοι τους βρίσκονταν στις ίδιες φυλακές με εκείνους. Οι καταγγελίες τους για τα όσα διαπράχθησαν εις βάρος τους ήταν συγκλονιστικές. Είχαν υποστεί τα πάνδεινα από τους βάρβαρους εχθρους: ταπεινώσεις, ξυλοδαρμούς, καταναγκαστικά έργα. Επί αρκετές εβδομάδες οι Τούρκοι τούς περίφεραν σε πόλεις και χωριά της Ανατολίας, ως «τρόπαιο»της νίκης τους, ενώ ο όχλος απειλούσε να τους επιτεθεί και να τους χτυπήσει άγρια.

Ακολουθούν μαρτυρίες από αξιωματικούς που επέστρεψαν:

>λοχαγός της Εθνικής Φρουράς: «Αιχμαλωτίστηκα στον Άγιο Γεώργιο Κυρήνειας, τη Δευτέρα 22 Ιουλίου. Μας μετέφεραν στον θύλακα, συνολικά 153 άτομα. Στη συνέχεια, μας πήγαν σε ένα καράβι και μας έριξαν στο αμπάρι χέρια, πόδια, μάτια δεμένα. Μας χτυπούσαν συνεχώς, καθ' όλο το εικοσιτετράωρο, φτάσαμε σε κάποια φυλακή της Τουρκίας 385 αιχμάλωτοι . Εκεί μας έκλεισαν σε κατασκότεινα κελιά. Μας έβγαζαν στην αυλή να πάρουμε αέρα κάθε 10 ημέρες. Αν κάποιος ζητούσε γιατρό, η συνταγή ήταν το γρονθοκόπημα. Η ζωή μας ήταν ανυπόφορη».

>Κύπριος καταδρομέας: «Αιχμαλωτίστηκα στην Κυρήνεια. Πρόλαβα και μπήκα σε κάποιο σπίτι, άλλαξα τη στολή μου με πολιτικά. Έτσι συνελήφθηκα ως πολίτης, όχι ως λοκατζής. Τους λοκατζήδες τους εκτελούσαν επί τόπου. Μας έριξαν σε ένα καράβι και μας μετέφεραν στις φυλακές Αδάνων. Έπειτα από ένα μήνα, μας πήγαν σιδηροδρομικώς στις φυλακές Αμάσειας. Καθ' οδόν, σε κάποια πόλη, οι κάτοικοι που έμαθαν πως θα περνούσαμε από εκεί, μας επιτέθηκαν με χασαπομάχαιρα και σίδερα για να μας δολοφονήσουν. Οι στρατιώτες που μας συνόδευαν όρμησαν εναντίον τους και με πολύ κόπο κατάφεραν να τους απωθήσουν».

>Πολίτης, από το Κάρμι Κuρήνειας: «Μας μετέφεραν στη Μερσίνα, έπειτα στα Άδανα. Ήμασταν περίπου 450 άτομα. Πριν επιβιβαστούμε στο τρένο, στρατιώτες και αστυνομικοί μας χτυπούσαν με κλωτσιές και με τους υποκόπανους των όπλων τους. Σε κάθε σταθμό όπου σταματούσε το τρένο, οι κάτοικοι μας έφτυναν, μάς έβριζαν και μας απειλούσαν πως &α μας κόψουν τον λαιμό. Σε μία περίπτωση, το αφιονισμένο πλήθος όρμισε εναντίον μας. Με τα πολλά, φτάσαμε στην πόλη της Αμάσειας».

Σύμφωνα με μαρτυρίες από άτομα που επέστρεψαν, η πορεία των αγνοουμένων εντός της τουρκικής επικράτειας οδηγείτο σε δύο γενικές κατευθύνσεις. Μια ομάδα κατευθύνθηκε προς την δύση (από την Κυρήνεια στη Μερσίνα, στα Αδανα, στο Τοκάτ και στο Ντενιζλί) και μια άλλη προς την ανατολή (από την Κυρήνεια στη Μερσίνα, στα Άδανα, στο Καχραμάν Μαράς, στην Αμάσεια, στο Καρς και στο Βαν). Το πιο συγκλονιστικό από όλα ήταν ότι, όσοι επέστρεψαν ανέφεραν την ύπαρξη των υπολοίπων, οι οποίοι αγνοούνται μέχρι σήμερα.

2. ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Οι Τούρκοι αρνούνται κατηγορηματικά ότι μετέφεραν αιχμαλώτους στη χώρα τους (!!!) και παρεμπόδισαν τη διεξαγωγή ερευνών στην Τουρκία και την κατεχόμενη Κύπρο.

>Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ραούφ Ντεκτάς ο οποίος δήλωσε χαρακτηρίστηκα πως το 1989 πως «Δεν υπάρχουν Ελληνοκύπριοι αγνοούμενοι, ούτε στην Κύπρο ούτε στην Τουρκία. Οι Ελληνοκύπριοι προπαγανδιστές δημιούργησαν τέτοιες ιστορίες. Οι αγνοούμενοι σκοτώθηκαν, είτε στις συγκρούσεις του πραξικοπήματος, μεταξύ τους, είτε κατά τις μάχες με τους Τούρκους».

Ο (τέως) κατοχικός ηγέτης σε συνέντευξή του σε ιδιωτικό ελληνοκυπριακό σταθμό τον μάρτιο του 1996, επανέλαβε τους ψευδείς ισχυρισμούς του μέχρι την στιγμή που αποκάλυψε πως κάποια άτομα δολοφονήθηκαν από τουρκοκύπριους, όμως αρνήθηκε πως ο Τουρκικός στρατός πραγματοποίησε εκτελέσεις (όπως είχε συμβεί στις περισσότερες περιπτώσεις) και πως αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν σε φυλακές της Τουρκίας.

>Ο τότε εκπρόσωπος του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών lνάλ Μπατού σε δήλωσή του αναφέρει όπως και ο Ρ. Ντεχτάς ότι «Δεν υπάρχουν αγνοούμενοι, ούτε στην Τουρκία ούτε στην Κύπρο. Οι Έλληνες εκμεταλλεύθηκαν ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα για πολιτικούς λόγους».

>Ένα χρόνο αργότερα ο Τουργκούτ Οζάλ, ο τότε πρωθυπουργός, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο, επανέλαβε (όπως και οι προηγούμενοι) ότι δεν υπήρχαν αγνοούμενοι. Όμως οι αιχμάλωτοι που μεταφέρθηκαν στα κάτεργα της Ανατολίας, δεν ήταν ότι «αγνοούντο» από την Τουρκία, αλλά και από την ίδια την Ελλάδα.

3. ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Το τουρκικό επιχείρημα περί μη ύπαρξης αγνοουμένων στην Τουρκία αποδείχτηκε ανυπόστατο από δεκάδες μαρτυρίες όπως επίσης, άτοπο υπήρξε και το επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο, όλοι όσοι αγνοούνται, έπεσαν στις μάχες. Δυστυχώς για τους Τούρκους, υπήρξαν πολλές και αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες, η διασταύρωση των οποίων στοιχειοθέτησε το σώμα του εγκλήματος, που ταλαιπωρεί έως σήμερα τις οικογένειες των αγνοουμένων.

Μέσα στα ντοκουμέντα που μας αποδεικνύουν την παράνομη μεταφορά και κατακράτηση αιχμαλώτων στην Τουρκία είναι και οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

>Περίπτωση Χρηστάκη Λοϊζου: Ο μικρότερος αγνοούμενος κατάγεται από το χωριό Παλαίκυρο, τότε ηλικίας 5 ετών. Στις 17 Αυγούστου 1974 πυροβολήθηκε από Τούρκο στρατιώτη. Η μητέρα του, είδε για τελευταία φορά τον μικρό Χρηστάκη της την επόμενη μέρα, σε ένα πρόχειρο νοσοκομείο. Στη συνέχεια, την πληροφόρησαν ότι το παιδί μεταφέρθηκε στη Λευκωσία, ενώ ο ίδιος ο Ντενκτάς δήλωσε στις 20 Ιανουαρίου 1975 ότι ο Χρηστάκης ζούσε και βρισκόταν σε νοσοκομείο της Άγκυρας. Το παιδί αγνοείται έως σήμερα, όπως και ο πατέρας του, Ανδρέας Λοϊζου.

>Μαρτυρία Φρόσως Δήμου από τον «Αττίλα 2» : Η γενναία Φρόσω Δήμου επεδίωξε να κρύψει στο σπίτι της, στο χωριό Βώνη, δώδεκα πολίτες και στρατιώτες, οι οποίοι εντοπίστηκαν από Τούρκους στρατιώτες και έγινε η σύλληψη σε παρουσία Τουρκοκύπριων. Όλοι τους αγνοούνται έως σήμερα.

>Περιπτώσεις Λεοντίου Λεοντίου και Ανδρέα Κασάπη: Ο Γιώργιος Παπαλεοντίου μεταφέρθηκε στις φυλακές Αδάνων και Αμάσειας. Στις 23 Οκτωβρίου 1974 (ημέρα της απελευθέρωσης του) ενώ εξερχόταν από τη φυλακή, άκουσε από «γειτονικό» κελί κραυγές απόγνωσης: «Είμαι ο Λεόντιος Λεοντίου, μαζί με τον κουνιάδο μου Ανδρέα Κασάπη. Γιατί δεν μας στέλνουν μαζί σας στην Κύπρο;». Οι Λεόντιος Λεοντίου και Ανδρέας Κασάπης αγνοούνται έως σήμερα.

>Περίπτωση Γιώργου Νικολάου: Υπηρετούσε ως ναύτης στον Ναυτικό Σταθμό Κυρήνειας. Τον Οκτώβριο του 1974, ο πατέρας του επικοινώνησε τηλεφωνικά μαζί του. Ο Γιώργος τού είπε πως μαζί του, ήταν υπό κράτηση άλλοι 23 Ελληνοκύπριοι. Ο απελπισμένος πατέρας με την κόρη του μέσα στις επόμενες μέρες είδαν τον Γιώργο σε ένα λεωφορείο στην Κερύνεια , αλλά κι αυτός αγνοείται έως σήμερα.

>Περίπτωση Μιχάλη και Ηλία Λάμπη: Τα δύο αδέλφια, 17 και 19 ετών αντίστοιχα, συνελήφθηκαν το Σεπτέμβριο του 1974 στο χωριό Χάρτζια της Κυρήνειας. Μετά από δύο ημέρες, τους επισκέφθηκαν οι γονείς τους και συνομίλησαν μαζί τους. Από τότε αγνοούνται και οι δύο.

>Περίπτωση Νίκου Γιαννακόπουλου: Ο Νίκος Γιαννακόπουλος από το Μουζάκι Καρδίτσας υπηρετούσε ως ανθυπασπιστής στην ΕΛΔΥΚ. Τον Μάιο του 1993 ένας οδηγός φορτηγού ενημέρωσε τις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες ότι καθ' οδόν προς το Ιράκ τον συνάντησε, στην άκρη ενός τσιφλικιού, περιφραγμένου με συρματόπλεγμα. Ο Γιαννακόπουλος πρόλαβε να του πει ότι μεταφέρθηκε στις φυλακές Αδάνων μαζί με εκατοντάδες άλλους αιχμαλώτους. Ήταν ανάπηρος, με ένα πόδι. Αγνοούμενος από τότε.

>Περίπτωση Παύλου Κουρούπη: Ο ταγματάρχης πεζικού Παύλος Κουρούπης, αγνοείται από τον lούλιο του 1974, όταν οι Τούρκοι εξαπέλυσαν τη μεγάλη επίθεση τους κατά της Κυρήνειας. Το Μάρτιο του 1995, δημοσιογράφος αποκάλυψε σε εφημερίδα ένα από τα πιο συγκλονιστικά, ντοκουμέντα. Εντοπίστηκαν μέσω Έλληνα συνταγματάρχη (ο οποίος προσποιείτο τον ιχθυέμπορο), έξι αγνοούμενοι στο Μπολού της Τουρκίας και άλλοι επτά στο Ντενιζλί. Ο συνταγματάρχης, μίλησε για λίγο με κάποιους από αυτούς, αφού δωροδόκησε τους δεσμοφύλακες. Όλοι τους βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση.

>Περίπτωση Στυλιανού Καλμπουρτζή: διοικητής Πυροβολικού αρχικά θεωρήθηκε νεκρός. Όμως, τον Αύγουστο του 1974 έστειλε μήνυμα από τον σταθμό «Μπαϊράκ». Όπως επιβεβαιώθηκε αργότερα ο αντισυνταγματάρχης Στυλιανός Καλμπουρτζής φρόντισε και επικοινώνησε με την Ελλάδα και, στην προσπάθεια του αυτή, είπε: «Ειδοποιήστε στις Σέρρες τον γαμπρό μου Δημήτρη Τσιαούση πως είμαι αιχμάλωτος, τηλεφωνώ από Κωνσταντινούπολη».

Υπάρχουν αμέτρητες τέτοιες περιπτώσεις που μας αποδεικνύουν πως οι Τούρκοι συνέχιζαν να κατακρατούν αιχμαλώτους, 36 ολόκληρα χρόνια μετά την εισβολή.

Ας αναπαύσει λοιπόν ο Κύριος τις ψυχές των γενναίων αγωνιστών - αγνοουμένων που τώρα πιά δε βρίσκονται εν ζωή κι ας δώσει δύναμη στους επιζώντες.

Εμείς ως νεολαία του πολύπαθου αυτού νησιού, ελπίζαμε, ελπίζουμε και θα ελπίζουμε πάντα για μια Κύπρο ελεύθερη, απαλλαγμένη από ξένες βάσεις και παράνομη κατοχή από το βάρβαρο Αττίλα. Μια Κύπρο όπου θα καταπατηθεί επιτέλους το ψέμα και θα αντικατασταθεί με την αλήθεια, όσον αφορά την πληγή των αγνοούμενών μας. Μια Κύπρο όπου επιτέλους θα δούμε την ηγεσία να στριμώχνει τους Τούρκους όσον αφορά τις 1619 ψυχές που ΘΕΛΟΥΜΕ πίσω.

Πάντα μέσα μας θα υπάρχει ο πόθος για δικαίωση και ταυτόχρονα για απελευθέρωση, γιατί η νεολαία της Κύπρου όσο κι αν δε βολεύει και δεν αρέσει σε κάποιους, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ και δεν βυθίζεται στο βούρκο της λήθης.

Ζούμε κι αναπνέουμε, περιμένοντας τη στιγμή που θα αντικρίσουμε τις χαμένες μας πατρογονικές εστίες, θα καταστρέψουμε την τούρκικη ημισέληνο από την βόρεια οροσειρά του νησιού μας μαζί και την ψευδοσημαία τους.

Μόνο τότε θα επέλθει το χαμόγελο ανακούφισης στα πρόσωπα όλων όσων πέρασαν τα δεινά της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, μόνο τότε θα πιστούν οι ηρωωμάρτυρες μας και οι αγνοούμενοί μας πως οι αγώνες τους δεν πήγαν χαμένοι και μόνο τότε θα έχουμε το δικαίωμα να πιστέψουμε ότι κάποια στιγμή, θα σταθούμε αντάξιοι τους και θα μπορέσουμε να τους αντικρύσουμε στα μάτια.

Μόνο τότε…

ΕΝ ΕΝΑΤΗ ΙΟΥΛΙΟΥ

Ενώ οι πολιτικάντηδες κάνουν τον λαό να ξεχνά τα πάντα. Να αγνοά οτιδήποτε φανερώνει και μαρτυρεί την ύπαρξη μας, να συνεχίζει να ξεπουλούν ότι δήποτε ελληνικό και να λεηλατούν την Εθνική μας συνείδηση κάποιοι πέθαναν για αυτό τον λαό, κάποιοι ναι είχαν το θάρρος να ορθώσουν ανάστημα προς τον εχθρό και προς τον αφελληνισμό της νήσου, της ελληνικότητα μας νήσου.

Εν ενάτη Ιουλίου ο Αρχιεπίσκοπος Εθνάρχης Εθνομάρτυρας Κυπριανός αρνήθηκε να σωθεί από τις παροτρύνσεις του φίλου του Τούρκου της Κύπρου Κκιόρογλου για πολλές φορές και προτίμησε να απαγχονιστεί και να καταταχθεί στο Πάνθεον των Ελλήνων Ηρώων. Μεταξύ άλλων είπε ο Κκιορογλου που «ήταν πολλά καλή πολλά καλή η ψυχή του»: "Εν' έσσω μου, Τζιυπριανέ, τ' αμάξιν μου ζεμένον,
τ' αμάξιν μου, Τζιυπριανέ, εν' έσσω αντροσιασμένον,
τζι' αν θέλης για να ποσπαστής που σίουρην κρεμμάλλαν
τζι' αν θέλης που τον θάνατον να φύης να γλυτώσης,
να πας με το χαρέμιν μου κρυφά κρυφά στην Σκάλαν,
τα κουσουλάτα εν' αννοιχτά, να πάης να τρυπώσης.

Εν ενάτη Ιουλίου, ο Εθνομάρτυρας Κυπριανός είπε μεταξύ άλλων το περίφημο «Η Ρωμιοσύνη εννά χαθεί όντας ο κόσμος λείψει» σφραγίζοντας έτσι για ακόμα μια φορά την επιγραφή «Κύπρος νήσος Ελληνική».

Εν ενάτη Ιουλίου, απέδειξε για ακόμη μια φορά τι εστί ελληνική ψυχή και χάραξε το δικό του στίγμα στην Εθνική Αντίσταση.

Η προκλητικότητα του Τούρκου πασά δεν αφήνει τον Εθνομάρτυρα μας να αποσιωπήσει και να πει αυτό που έπρεπε να πει, δηλαδή να βγάλει ασπροπρόσωπους τους ήρωες μας που πέθαναν για αυτόν τον τόπο, που έδωσαν το είναι τους για το μέλλον μας.

"Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!

Σφάξε μας ούλους τζι' ας γενή το γαίμαν μας αυλάτζιν,
κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια,
αμμά ξέρε πως ίλαντρον όντας κοπή καβάτζιν
τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.
Το 'νιν αντάν να τρώ' την γην τρώει την γην θαρκέται,
μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται.»

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός γεννήθηκε το 1756 στο χωρίο Στρόβολος, κοντά στην Λευκωσία. Σε μικρή ηλικία μπήκε δόκιμος στο μοναστήρι του Μαχαιρά, όπου έμαθε τα πρώτα γράμματα. Αργότερα μετακινήθηκε στο μετόχι του μοναστηριού στον Στρόβολο και έτσι είχε την ευκαιρία να φοιτά στην «Σχολή Ελληνικών Γραμμάτων Και Μουσικής», στην Λευκωσία. Το 1781 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1783 πήγε μαζί με άλλο ιερωμένο του Μοναστηριού στην Μολδοβλαχία για έρανο υπέρ της μονής Μαχαιρά. Στις παραδουνάβιες ηγεμονίες παρέμεινε συνολικά 19 χρόνια, χειροτονήθηκε ιερομόναχος και φοίτησε σε ελληνική σχολή του Ιασίου.

Επέστρεψε στην Κύπρο το 1802, όπου μετά από σύντομη διαμονή στο μοναστήρι του Μαχαιρά και στο μετόχι του στον Στρόβολο, έγινε Οικονόμος στην Αρχιεπισκοπή. Το 1810 χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και ανέλαβε το δύσκολο έργο της εξόφλησης των υπέρογκων χρεών της Αρχιεπισκοπής. Εν τούτοις δεν δίστασε να δαπανήσει για την ίδρυση «Ελληνικής Σχολής» (στα ανατολικά του κτηρίου της Αρχιεπισκοπής), η οποία εξελίχθηκε αργότερα στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Ταυτόχρονα, ενίσχυσε τα μοναστήρια, φρόντισε την καταπολέμηση της ακρίδας και συνέβαλε στην είσπραξη των φορών των οθωμανικών αρχών κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αποφεύγονται οι βιαιότητες τους εις βάρος των Χριστιανών. Επίσης κατόρθωσε να βελτιώσει τα οικονομικά της αρχιεπισκοπής.

Δεν είναι γνωστό πότε μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και από ποιόν. Όμως το 1820 έδωσε στο Φιλικό Δημήτριο Ίπατρο, που τον επισκέφθηκε, υπόσχεση για οικονομική βοήθεια. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ο Υψηλάντης έστειλε το συνεργάτη του Αντώνιο Πελοπίδα να παραλάβει τη «γενναία εισφορά» του Αρχιεπισκόπου, στέλνοντας του μαζί με τις ευχαριστίες του, και το συνθηματικό μήνυμα ότι «η έναρξη του σχολείου εγγίζει», υπονοώντας τον επικείμενο ξεσηκωμό. Η Φιλική Εταιρεία είχε αποφασίσει, αυτή καθ´ εαυτή η Κύπρος, να μην αναλάβει ένοπλο αγώνα, λόγω κυρίως της γεωγραφικής της θέσης, αλλά να περιοριστή σε υλική βοήθεια. Ταυτόχρονα κάλεσε τον Αρχιεπίσκοπο «να σκεφθεί πώς να διαφυλάξει το ποίμνιο του από τους κατοίκους εκεί εχθρούς».

Ένα μήνα μετά την έναρξη της επανάστασης, εκδόθηκε σουλτανικό διάταγμα για τον αφοπλισμό των χριστιανών της Κύπρου, που εκτελέστηκε χωρίς αντίσταση. Ο Αρχιεπίσκοπος με εγκύκλιο του, που θυμίζει ανάλογη ενέργεια του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε´, καλούσε τους Έλληνες να υπακούσουν και να παραμείνουν ήρεμοι και αδρανείς. Πέραν της εγκυκλίου, έδωσε και διαβεβαιώσεις στον κυβερνήτη της Κύπρου Κιουτσούκ Μεχμέτ για τη νομιμοφροσύνη των Ελλήνων.

Παρά τις προσπάθειες του Αρχιεπισκόπου να διαφυλάξει την ειρήνη στο νησί, οι τουρκικές αρχές ήταν αποφασισμένες να προχωρήσουν σε ενέργειες εκφοβισμού του λαού. Με αφορμή προκηρύξεις που διένειμε στη Λάρνακα ο Αρχιμανδρίτης Θεοφύλακτος Θησέας, ο Κιουτσούκ κατήγγειλε στην Υψηλή Πύλη ότι οι Έλληνες Κύπριοι ετοίμαζαν επανάσταση, υποβάλλοντας ταυτόχρονα και κατάλογο προγραφών επιφανών προσώπων. Μετά την έγκριση του αιτήματός του, ο Κυβερνήτης προχώρησε σε συλλήψεις, δημεύσεις περιουσιών και εκτελέσεις. Την 9η Ιουλίου άρχισε η μεγάλη σφαγή των αρχιερέων και των προκρίτων του νησιού. Πρώτος απαγχονίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος και ακολούθησε ο αποκεφαλισμός των Μητροπολιτών Πάφου, Κιτίου και Κυρηνείας. Τον επόμενο χρόνο ο Σουηδός επισκέπτης Μπέργκρεν έγραψε ότι «η Παναγία ντύθηκε παντού στα μαύρα, πολλά σπίτια ήταν πιτσιλισμένα με αίμα».

Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός γνώριζε τον επικείμενο θάνατό του. Ο άγγλος περιηγητής Carne, που τον είδε πριν από τα γεγονότα της 9ης Ιουλίου, αναφέρει ότι ο Αρχιεπίσκοπος του είπε: «Ο θάνατός μου δεν είναι μακριά. Ξέρω πως μόνο ευκαιρία περιμένουν, για να με θανατώσουν». Και ενώ γνωρίζει την επικείμενη θανάτωσή του, εκούσια αποφασίζει να παραμείνει στην έπαλξή του, διασώζοντας την αξιοπρέπεια του Έλληνα και αντιμετωπίζοντας το θάνατο ως μια προσφορά προς το έθνος και το ποίμνιό του. Αρνήθηκε να φύγει από το νησί, για να σώσει τη ζωή του, λέγοντας ότι θα παρέμενε, για να προσφέρει κάθε δυνατή προστασία στο λαό του και να χαθεί μαζί του.

Ο ποιμενάρχης της Κύπρου Κυπριανός επεχείρησε να κρατήσει λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στο ευκταίο και το εφικτό, ανάμεσα στη φιλοπατρία και τα ποιμαντορικά του καθήκοντα, υποστηρίζοντας από τη μια την επανάσταση στην Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα αποφεύγοντας να αναμίξει την Κύπρο ενεργά σ´ αυτή. Όμως όποιες και να ήταν οι επιλογές του, οι περιστάσεις και τα πάθη δε θα του επέτρεπαν να αποτρέψει την καταστροφή για το νησί. Πρώτο θύμα ήταν ο ίδιος. Αρνούμενος να εγκαταλείψει το ποίμνιό του, βάδισε συνειδητά προς την αγχόνη, κερδίζοντας την αθανασία στη συλλογική μνήμη του ελληνισμού. Σ´ αυτή του την απόφαση εκδηλώνεται η ελληνορθόδοξη παράδοση της Κύπρου και συμπυκνώνεται το υπεριστορικό πνεύμα του ελληνισμού στον αγώνα του για την πατρίδα και την ελευθερία. Αυτό το πνεύμα εκφράζει και η απάντηση που έδωσε στις απειλές του Τούρκου κυβερνήτη της Κύπρου περί αφανισμού των Ρωμιών, με την οποία διασώζει ταυτόχρονα και την εθνική μας αξιοπρέπεια:

Η Ρωμιοσύνη έν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου

Κανένας δεν ευρέθηκε για να την ιξηλείψη

Κανένας γιατί σσιέπει την πού τάψη ο Θεός μου.

Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή όντας ο κόσμος λείψη.

http://agwnesellas.blogspot.com/2009/06/blog-post_7941.html

ΜΑΘΕΤΕ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

http://www.youtube.com/watch?v=jusqiOuwKOo&feature=related

ΑΡΑΓΕ ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ.........

O λόγος που θελήσαμε να γράψουμε αυτό το αθρόο είναι για το ποιος αποφασίζει σχετικά με το ΑΚΕΛ. Ακούσαμε στα νεα να λένε πως ο Άντρος Κυπριανού και το ΑΚΕΛ συνεδρίασαν με το τουρκοκυπριακό κόμμα{μας συγχωρείτε μας διέφυγε το όνομα}. Αφού συνεδριάζουν με τα κόμματα του ψευδοκράτους καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αναγνωρίζουν το ψευδοκράτος!

Αφού το ψευδοκράτος το δημιούργησε η Τουρκία πως γίνεται τα κόμματα του ψευδοκράτους να μην είναι Τουρκικά;; Συμπέρασμα η Τουρκία με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ελέγχει την γίνεται στο νότο και να δίνει δικές της αποφάσεις!

Εύχομαι η φίλοι του ΑΚΕΛ να ανοίξουν τα μάτια τους, να μην ξεχνούν την καταγωγή τους και να μην συμβιβάζονται με την εξουσία αλλά μονάχα με την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Πως τους έφυγε ο κατάσκοπος των Ρώσων;; Γιατί η ΚΥΠ αντί να βλέπει να τον προσέχει έβλεπε κάποιους αυτόνομους νέους και τους κατασκοπεύουν , αντί να κατασκοπεύουν τους Τούρκους μας κατασκοπεύουν εμάς τους αυτόνομους νέους!

20 του Ιουλίου εκεί είναι όλοι με της φωτογραφικές τους και μας βγάζουν για να μας φακελώσουν. Διαμαρτυρία έξω από το προεδρικό τους είδα με τα μάτια μου να μας βγάζουν και μόλις του φώναξα το έβαλε στα ποδιά αυτός ήταν της ΚΥΠ. Καιρός είναι να σοβαρευτούμε και να σταματήσουν οι αστυνομικοί να κατασκοπεύουν τους αυτόνομους νέους που μάχονται για τον κάλο της πατρίδας ! Ας ξυπνήσουμε γιατί μας περιμένουν εμάς τους νέους για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ γιατί οι πολίτικοι μας κοιμούνται!

ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΑΝ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΠΑΡ'ΤΗΝ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΞΙΖΕΙΣ! ΜΑΘΗΤΕΣ ΞΥΠΝΑΤΕ!